Als moeder ben je natuurlijk altijd trots op je eigen kinderen wat ze ook doen. Hoe groot of hoe klein iets ook is, wat ze ook doen of halen. Op het moment ben ik extra trots op mijn oudste dochter die net 11 jaar is geworden. Alweer een hele tijd geleden heeft ze zelf bedacht dat ze haar haar wil laten groeien, zodat ze dit kan gaan schenken zodat er een pruik van gemaakt kan worden voor kinderen die er eentje nodig hebben. Heel speciaal!

Kanker

Nu denk je misschien hoe komt ze erop om dit te doen op deze leeftijd. Allebei mijn dochters zijn helaas opgegroeid met de wetenschap dat je heel erg ziek kan worden van Kanker en dat sommige mensen in onze nabijheid dit helaas niet overleefd hebben. Ze hebben bijvoorbeeld maar een opa, omdat ik zelf mijn vader op jonge leeftijd verloren heb aan deze vreselijke ziekte. De vader van mijn dochters heeft deze ziekte helaas ook gehad, voordat ze beide geboren waren. Dit is natuurlijk allemaal heel dichtbij voor ze.

Haar doneren

Dus toen mijn dochter een hele tijd geleden op school iets hoorde over doneren van je haar, sprak haar dit gelijk aan. Want hoe bijzonder is het dat er pruiken van gemaakt worden waar je kinderen mee kunt helpen. Voor kinderen die dit nodig hebben. Dus begon ze aan de lange weg van het laten groeien van haar haar. Lang haar staat haar heel goed en ze heeft ook een mooie bos haar. Dat scheelt natuurlijk, maar het was niet altijd makkelijk! Want hoe langer het werd hoe meer klitten er in haar haar kwamen. Ondanks uitproberen van verschillende shampoos en conditioner.  Maar ze had haar doel voor ogen, dus ze zette door.

Eindelijk knippen

Zo rond de kerst hadden wij het idee dat haar haar nu toch wel lang genoeg zou zijn om te laten knippen. Want om je vlecht met haar te mogen doneren moet het toch echt minimaal 30cm lang zijn. Toen we langs onze favoriete kapperszaakje liepen zijn we even naar binnen gelopen en hebben ze even met ons meegekeken. Hun advies was om toch nog even te wachten, maar er werd wel gelijk een afspraak gemaakt voor de dag dat we haar vlecht zouden gaan afknippen. Na haar verjaardag, maar voor onze skivakantie, zou het eindelijk gaan gebeuren!

Toen de dag aangebroken was begon ze toch wel echt zenuwachtig te worden, want ja hoe zou ze er uit zien met kort haar. Kort haar had ze al peutertje wel, maar daarna vaak toch ruim over haar schouders. Eenmaal in de kapsalon verdwenen haar zenuwen snel toen de kapster begon. Ik moet je wel eerlijk vertellen dat ook ik het echt spannend vond toen de schaar in haar haar werd gezet! Maar zo trots, wij allemaal! Inmiddels geniet ze alweer even van haar mooie korte kapsel en is ze er echt heel erg blij mee. En haar vlecht die is inmiddels onderweg naar stichting Haarwensen en hoopt ze dat ze er een ander kindje in een moeilijk tijd blij mee kan maken.