Het is alweer bijna 3 maanden geleden dat ik vertelde over de DCD Dyspraxie van onze RJ en inmiddels is er gelukkig alweer heel wat gebeurd. Ik geef je graag een update!

De eerste aanpassingen

Een diagnose is fijn, maar toch ook weer niet. RJ moest er in ieder geval wel even wennen en heeft vooral in het begin gezegd dat hij dingen niet kan omdat hij DCD heeft. Ook dingen die er helemaal niets mee te maken hebben haha.

Een van de eerste aanpassingen die wij hebben gedaan, waren nieuwe steunzolen voor hem. Hij had wel eerder steunzolen gekregen, maar ‘halve’, als je begrijpt wat ik bedoel. We zijn nu naar iemand anders geweest en ik heb wel de indruk dat we hier veel beter geholpen werden!
Nadat ik uitlegde dat hij problemen heeft met het stikken van zijn veters ivm een slechte motoriek; kwamen ze op de proppen met schoenen met een draaiknop!! Ja echt! Hij vindt ze geweldig, dus het veterprobleem is opgelost!

Lezen over DCD

Verder hebben wij heel wat gelezen over DCD. De dcd survivalgids die hadden we al en RJ vind het fijn om hem bij zich te hebben. Verder hebben we ook het boek In de gloriefant! heb ik ook geleend in de bieb, maar hier is hij eigenlijk te groot voor. In de bieb vonden we ook het boek ‘Miko gaat door’ en dat is eigenlijk het meest herkenbaar voor hem. Echt een boek voor hem dus!
Zelf hebben wij ook Mijn kind heeft DCD gelezen en ik zag dat er ook een nieuw boek uit is; Neurospeciale kinderen begrijpen en begeleiden. Dit ziet er veelbelovend uit en staat zeker op mijn lijstje.

Het revalidatiecentrum

Ook niet onbelangrijk; in maart hadden wij eindelijk onze eerste afspraak bij het het revalidatiecentrum. De afspraken die wij hebben zijn vooral met de ergotherapie en de fysiotherapie. Dit is een wekelijkse gezamenlijke afspraak voor hem. RJ had er eigenlijk niet zo’n zin in, vooral omdat hij geen idee had wat er zou gaan gebeuren. Maar inmiddels vind hij het erg leuk!

De intake

Bij de eerste afspraak kreeg hij een foto interview, zoals ze dat zo mooi noemen. Allemaal kaartjes met foto’s van activiteiten, zoals fietsen, schrijven, typen, brood smeren, voetballen en ga zo maar door. Eigenlijk van allemaal activiteiten waar je ‘last’ van zou kunnen hebben als je DCD, Dyspraxie hebt. Bij deze kaartjes mocht hij aangeven;

  1. dat hij het al kan
  2. dat hij het niet kan, maar wel zou willen leren
  3. dat hij het niet kan, maar ook niet wil leren

Hij ging vlot door de lijst heen en het was fijn om te zien dat hij veel dingen wel al kan! Zoals fietsen, zelf aankleden en basketballen! Er stond zelf typeles bij; en laat hij nu net zijn typediploma gehaald hebben! Dus zelfs dat kaartje kon op de eerste stapel.
Natuurlijk zijn er ook dingen die hij niet (goed) kan, zoals knippen en veters strikken, wat vaak zo simpel lijkt. Dit kwam gelijk op het tweede stapeltje. Andere vaardigheden zoals een koprol maken of voetballen; niet belangrijk volgens hem! En dus voor de derde stapel.

De ergotherapie

Tijdens de wekelijkse afspraak is het een combinatie met de ergotherapie en de fysiotherapie en hij vindt het geweldig. Een van de eerste dingen die de ergotherapie deed, was hem een andere schaar geven. Een waar hij veel beter mee kan knippen. Geweldig toch; hij is er zo blij mee! Ook het schrijven met een andere pen (een verzwaarde of juist met een grip) staat op de planning. Hij mag het iedere week testen en zo komt hij rustig bij een manier die voor hem het beste werkt.

De fysiotherapie

Ook de fysiotherapie is hard met hem aan het werk. Hij moet veel evenwichtsoefeningen doen; allemaal in spelvorm. Hij vind het geweldig! Ze maken er een ‘level’ van; hij kan punten verdienen én hij kan ‘afgaan’ en dat kost heb weer een leven. Net als PcMan, vind ik zelf haha.
Sommige dingen vind hij eerst spannend om te doen, maar met de goede begeleiding lukt het dan wel. Daarna is het een kwestie van blijven oefenen, vooral ook voor zijn zelfvertrouwen. Oh als het weer is gelukt dan zie je hem groeien van trots; zo fijn!! Hij vind dit ook echt leuk om te doen; het is bijna een uitje voor hem.

Andere afspraken

Naast de ergotherapie en de fysiotherapie hebben wij als ouders ook gesprekken met de logopedie en maatschappelijk werk. De logopedie probeert uit te zoeken of ze een patroon in zijn eetgedrag kan vinden; en dat is best een klus haha. Als we dit patroon hebben gevonden, dan kunnen wij hier mee aan de slag. RJ gaat dus ook wel mee met deze afspraken, maar niet altijd.
De afspraken met maatschappelijk werk zijn altijd alleen met ons als ouder. We kunnen vragen stellen, ideeën voorleggen of gewoon ff klagen. Deze afspraak is natuurlijk niet wekelijks haha, maar wel heel fijn.

Op school

Op school is het natuurlijk ook wel even wennen; deze diagnose. Dit is ook een heel traject, maar school denkt heel erg mee. Zo mag hij al veel dingen op de computer typen. Verder gaan we binnenkort met het revalidatiecentrum zitten om nog meer tips en trics door te nemen; heel fijn!

We zijn onderweg

As we speak zijn we dus hard aan de slag met RJ. Er spelen ook nog wat andere dingen die het lastiger maken; maar ik heb echt het gevoel dat wij goed bezig zijn. En dat is echt wel een fijn gevoel! To be continued!