Iedereen weet het; dronken mensen en kinderen spreken de waarheid. En dan vooral mijn jongste zoon; die neemt geen blad voor zijn mond. Tot mijn grote ergernis! Want hij realiseert zich blijkbaar nog niet goed dat je zo ook vrienden kunt kwetsen…

Wil je spelen

Je kent het wel; woensdagmiddag is het een gekrioel van kinderen die een speelafspraakje met elkaar willen maken. Zelf doe ik dat liever alvast van te voren; het is mij veel te onrustig op de woensdagmiddag zelf. Maar goed; kinderen kunnen op het laatste moment nogal eens afhaken natuurlijk; inclusief die van mijzelf. Waarbij ze ‘s morgens nog de beste vrienden zijn; roept hij ‘s middags heel brutaal ‘Ik wil helemaal niet met jou spelen!” **au**
Eigenlijk zit hem waarschijnlijn iets anders dwars, maar wat dan…

Uitnodiging

Dezelfde jongste zoon van mij werd pas ook uitgenodigd voor een kinderfeestje van een jongetje, waar hij eigenlijk nooit meer speelt. Geen probleem, zou je denken, juist een compliment! Want deze jongen vind jou leuk genoeg om uit te nodigen, terwijl er nog veel meer kinderen zijn! Misschien spelen jullie hierna wel heel vaak samen. Maar nee, zo ziet mijn zoon het niet… Hij wil niet naar het feestje en roept heel hard ‘jij bent mijn vriend niet!” **au**
Eigenlijk zegt hij ‘ik vind het spannend om mee te gaan”, maar dan in zijn eigen taal. Ik vind dat zo lastig…

Mama, je praat te veel

Zelf moet ik het trouwens ook regelmatig ontgelden, ik schreef pas al een blogje waarom kinderen slecht zijn voor jouw zelfvertrouwen. Bijvoorbeeld omdat ik teveel praat. Hier hoor ik trouwens meer kinderen over klagen, blijkbaar is dat echt een moederding hihi.
En gelukkig kunnen anderen kinderen net zo eerlijk/ complimenteus zijn als die van mij, een hele geruststelling. Van het weekend was mijn neefje hier en samen met mijn zoontjes keken ze een film over een vader die heel slim was. Zegt mijn neefje zuchtend “was mijn vader ook maar zo slim…!” ** au** hihi

Hebben jouw kinderen ook van die momenten?!